James Zito (US) tiltle: Zito's Jump! music: Jazz release date: april 18, 2025 label: Self-released promotion: Kari-On Productions (Kari Gaffney) info artist: James Zito © Rootsville 2025

De in New York gevestigde gitarist James Zito wordt geprezen om zijn meesterlijke touch en soulvolle melodieën, wat hem de bijnaam "The Natural" opleverde van Artslife Magazine. Zito is geboren in Orlando, Florida en zijn stijl is diepgeworteld in de invloeden van jazzgrootheden als Wes Montgomery, Les Paul en George Benson.

Op 28-jarige leeftijd heeft Zito al veel van de beste jazzpodia van New York City bezocht, waaronder Dizzy's Club Coca-Cola, Rose Hall, Birdland Theatre, The Django, Minton's Jazz Club en The Blue Note, en nog veel meer. Als recente afgestudeerde van Juilliard's prestigieuze "Artist Diploma"-programma toerde hij door NYC en het buitenland met hun elitekwintet.

Tot de opmerkelijke prestaties van Zito behoren het winnen van de eerste plaats in de Wilson Center International Guitar Competition en het ontvangen van de speciale prijs op de Jarek Smietana International Guitar Competition in Krakau, Polen. Hij heeft opgetreden met gewaardeerde artiesten zoals Wynton Marsalis, Rodney Whitaker, Wycliffe Gordon, Michael Dease, Jane Monheit en vele anderen. In 2020 werd Zito een artiest die Benedetto Guitars steunde, een toonaangevende fabrikant van handgemaakte gitaren. Momenteel staat hij op het punt om zijn debuutalbum als leider uit te brengen, getiteld Zito's Jump.

Het album opent met een energieke boogaloo groove, "Zito's Jump" roept de moerassige blues van Muddy Waters' "Got My Mojo Working" in herinnering, terwijl het de aanstekelijke energie van Lee Morgan's "Sidewinder" kanaliseert. Rijdende ritmes, krachtige hoornlijnen en Zito's heldere gitaarwerk komen samen in een knipoog naar het klassieke Blue Note-geluid uit de jaren 60. Dit vrolijke nummer zet meteen de toon voor de plaat en benadrukt Zito's vermogen om traditie te combineren met een moderne twist.

"Bird In the Wind" is een eerbetoon aan iconische bebop- en jazzgitaarstijlen en een slim vervaardigd contrafact van "Gone With the Wind". Zito combineert de warme lyriek van Wes Montgomery's aanpak met Charlie Parkers innovatieve harmonische expressie, en weeft een voortreffelijke mix van vloeiende improvisaties en doordacht akkoordwerk. Het resultaat is een stuk dat tegelijkertijd een eerbetoon is aan de meesters en Zito's eigen kenmerkende stem vastlegt.

Zacht, romantisch en onmiskenbaar warm, "Island Girl" toont Zito's flair voor bossa nova. Geïnspireerd door een blijvende liefde, ontvouwt het nummer zich met een zachte sway, onderstreept door weelderige akkoorden en een luchtige, tropische vibe. Chris Lewis' fluitlijnen voegen een extra laag melodieuze charme toe, en schilderen een portret van zonovergoten stranden en serenades 's avonds laat - een uitnodigend geluidslandschap dat perfect is voor slow dancing of stille reflectie.

Met een stuwende 12/8 groove, salueert "Time Zone" de straight-ahead swing van Grant Green terwijl het ook een moderne ritmische pocket verkent. Rodney Whitaker en Joe Farnsworth vormen een rotsvaste basis, die zich vastklampen aan een gesyncopeerde puls die Zito's gitaarlijnen accentueert. Het voortstuwende gevoel weerspiegelt de frustraties die ontstaan ​​door slechte communicatie - vol intensiteit maar in evenwicht gehouden door het samenhangende samenspel van de band.

Een energieke hommage aan zowel George Benson als de klassieke Jimmy Smith-melodie, "Ready 'N Able" knettert van opwinding vanaf de downbeat. Dit levendige nummer - een van de twee originele nonet-arrangementen - toont de strakke hoornharmonieën van het ensemble en Zito's behendige gitaarfrasering. Gedurfd, bluesy en soul-geïnfuseerd, knipoogt het naar de orgeltrio-traditie terwijl het Zito's kenmerkende moderne rand behoudt.

“Pense Nisso” betekent “denk erover na” in het Portugees en waagt zich op het gebied van reflectieve bossa. Met subtiele verwijzingen naar João Gilberto en Luiz Bonfá levert Zito’s kwartet een zacht, intiem geluid dat de luisteraar uitnodigt om te vertragen en van elk moment te genieten. De ingetogen percussie en warme melodielijnen creëren een sfeer van ingetogen verfijning, waardoor dit nummer een waar juweeltje is voor fans van klassieke Braziliaanse jazz.

“Minor Lies” laat Zito’s meer hoekige compositiestijl zien en graaft in ingewikkelde melodielijnen en onverwachte harmonische wendingen. Het stuk bruist van energie en legt de essentie van hard-hitting post-bop vast, vooral in Zito’s picking-aanpak, die inspiratie put uit zijn mentor Rodney Jones. Gitaristen zullen de technische bekwaamheid waarderen, terwijl luisteraars van alle rangen en standen kunnen genieten van de bruisende opwinding van het nummer.

Een intiem vocaal duet tussen Tyreek McDole en Georgia Heers, "The Nearness of You" straalt een tedere en zwoele stemming uit die onmogelijk te weerstaan ​​is. Lome ritmes en zacht geborstelde drums omlijsten het samenspel van de zangers en accentueren zachtjes hun lyrische conversatie. Het is het soort romantische ballad dat de luisteraar uitnodigt om terug te denken aan momenten gedeeld met iemand speciaals - ontroerend, oprecht en volkomen boeiend.

Zito's arrangement van "The End of a Love Affair" legt de vurige en gepassioneerde fase van verdriet vast die volgt op een gebroken hart. Een rusteloos gevoel van verlangen komt naar voren in de opzwepende hoornachtergronden en de rauwe intensiteit van Zito's gitaarsolo's. De dynamische verschuivingen van de band weerspiegelen de emotionele turbulentie van een liefde op de rand van de afgrond, en brengen nieuw leven in een legendarische standaard.
Ter ere van de legendarische Les Paul gebruikt Zito een Les Paul Custom-gitaar op deze speelse versie van "After You've Gone". Het nummer barst van de vintage, bijna rockabilly-achtige flair, met een aanstekelijke swing en heldere, resonerende tonen. Zito's heldere articulatie en de vrolijke ondersteuning van het ensemble luiden een tijdloze kwaliteit in die fans van klassieke jazzgitaar onmiddellijk zullen herkennen.

In deze betoverend mooie gitaar-orgel duet uitvoering van "It Could Happen To You", werkt Zito samen met Luther Allison voor een subtiele heruitvinding van de Van Heusen-Burke standaard. Door de melodie volledig met zijn duim uit te voeren - een knipoog naar Wes Montgomery's kenmerkende techniek - creëert Zito een warm, intiem gevoel. De ingetogen orgelbegeleiding versterkt het gevoel van nabijheid, waardoor elke noot resoneert met een delicaat emotioneel gewicht.

Deze alternatieve versie van "After You've Gone" rondt de plaat af en biedt een nieuwe blik op Zito's voortdurende verkenning van de Les Paul-traditie. Met levendige improvisatie en een vleugje spontaniteit onderstreept de uitvoering Zito's respect voor de gitaarpionier, terwijl hij zijn eigen creatieve benadering herhaalt. Het is een passende afsluiting van een album dat de meesters eert, terwijl het nieuwe paden bewandelt.

tracks:

1. Zito’s Jump 05:21 (James Zito)
2. Bird In the Wind 04:19 (James Zito)
3. Island Girl 05:43 (James Zito)
4. Time Zone 05:07 (James Zito)
5. Ready ‘N Able 02:40 (Jimmy Smith)
6. Pense Nisso 05:12 (James Zito)
7. Minor Lies 03:33 (James Zito)
8. The Nearness of You - 05:12 (H. Carmichael - N. Washington)
9. The End of a Love Affair - 04:53 (E. Redding)
10. After You’ve Gone - 02:29 (T. Layton - H. Creamer)
11. It Could Happen To You - 02:47 (J. Van Heusen - J. Burke)
12. After You’ve Gone (Alternate Take) - 02:29 (T. Layton - H. Creamer)